سقف وافل داراي مزاياي فني و اقتصادي متعدد نسبت به ديگر سقفهاي بتني رايج موجود در كشور مانند سقف تيرچهبلوك، سقفهاي يوبوت و كوبياكس، سقف پيشتنيده و سقف تيردال ميباشد. شناخت و مقبوليت روزافزون جامعه مهندسان و كارفرمايان نسبت به مزاياي سقف وافل موجب رشد و گسترش كاربرد اين نوع سقف شده است. يكي از مزاياي سقفهاي وافل روش اجراي نسبتا ساده و عدم نياز به تجهيزات خاص و يا نيروي كار متخصص ميباشد و ميتوان با آموزشهاي ساده و اوليه به اكيپهاي مختلف آرماتوربند و استفاده از تجهيزات موجود به اجراي سقف وافل پرداخت. از اين رو در اين مقاله به تشريح روش اجراي سقف وافل بنيتك پرداخته ميشود. اجراي سقف وافل بنيتك به پنج مرحله اصلي تقسيم ميگردد كه به ترتيب در ذيل تشريح ميگردند.
زيرسازي سقف وافل
زير سازي سقف وافل را ميتوان با تجهيزات متعارف پيمانكاران اجراي اسكلت شامل جك، اسكافلد، لوله، چهارتراش، قوطي، قالب فلزي، پلي وود، ورق فلزي و ... اجرا نمود. در شكل زير يك نمونه از اجراي ساده زيرسازي سقف وافل مشاهده مي شود.
همانطور كه در شكل فوق مشاهده ميشود در اين نمونه اجراي سقف از سيستم جك و پروفيل قوطي استفاده شده است. در اين روش فاصله جكها از يكديگر نيز بسته به دهانه و وزن سقف تخمين زده مي شود و پروفيلهاي قوطي فوقاني به فاصله محور تا محور تيرچههاي تشكيل شونده سقف وافل كارگذاشته شده و لبه قالب هاي وافل بروي اين قوطي ها قرار ميگيرند. در شكل زير قرارگيري لبه قالب هاي وافل بروي پروفيل هاي قوطي مشاهده مي شود. فاصله محور تا محور پروفيل ها در سقف وافل بنيتك 75 سانتي متر مي باشد. همچنين در اين شكل و در جهت عمود بر پروفيلهاي قوطي از لوله استفاده شده است.
همچنين مي توان به جاي پروفيل قوطي بطور كلي از لوله براي زيرسازي استفاده نمود. شكل زير يك نمونه از زيرسازي سقف وافل با استفاده از لوله را نشان ميدهد.
كاربرد اسكافلد به جاي جك در زيرسازي موجب اطمينان بيشتر در اجرا و كاهش ريسكهاي مختلف اجرايي مانند دررفتن جك و يا نشست سقف در حين بتنريزي ميگردد. همچنين مشاهده مي شود بطور كلي دراجراي سقف وافل بنيتك به پلي وود و يا قالب فلزي و ... جهت فرشكردن كل سقف نياز نميباشد.
ادامه مطلب با كليك روي دستورالعمل اجراي سقف وافل
مطالب مرتبط